Σύφωνα με την έρευνα που έγινε στις συμμετέχουσες στο έργο χώρες σχετικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα άτομα με νοητική στέρηση, βρέθηκε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Λιθουανία εργάζονται σε υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες εταίρους (TR, ES, HU, GR, IT). Επιπλέον, κάθε χώρα εφαρμόζει διαφορετικές εκπαιδευτικές προσεγγίσεις και δεν υπάρχει συγκεκριμένο μοντέλο σεξουαλικής εκπαίδευσης για τα άτομα με νοητική στέρηση. Η έλλειψη γνώσης των εκπαιδευτών σχετικά με τη σεξουαλική παιδεία (σχετικά με το πώς, πότε, ποια μεθοδολογία) καθιστά δύσκολη τη σεξουαλική εκπαίδευση. Στην επιστημονική έρευνα που δημοσιεύθηκε στο NWSA-Education Sciences τονίζεται ο ρόλος των γονέων στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση “Οι περισσότεροι γονείς των ατόμων με νοητική υστέρηση διαταράσσονται από το ενδιαφέρον των παιδιών τους για τη σεξουαλικότητα επειδή πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα παραμείνουν παιδιά χωρίς σεξουαλικά ένστικτα.” Η παραπάνω πεποίθηση έχει σαν αποτέλεσμα, σύμφωνα με την έκθεση του παγκόσμιου πληθυσμού του UNFPA για το 2014, 1 στους 3 γάμους να τελείται με κορίτσια ηλικίας κάτω των 18 ετών για κάθε 91.000 γεννήσεις κορίτσιών ανά χρόνο. “Το 68% περίπου των κοριτσιών με αναπτυξιακές και διανοητικές αναπηρίες βρίσκονται σε κίνδυνο να υποστούν σεξουαλική βία πριν από την ηλικία των 18 ετών. Από την άλλη πλευρά, τα παιδιά με αναπηρίες είναι 3,4 φορές πιο πιθανό να έχουν σεξουαλική κακοποίηση απ’ όσα δεν αντιμετωπίζουν νοητικά προβλήματα”.